eerste operatiedag

Vanmorgen zijn we dan eindelijk begonnen. We werden om half negen welkom geheten door de directeur van het ziekenhuis. Daarna door naar operatiekamers. Adam, een Britse bijna chirurg, en ik waren ingedeeld op de lokale (verdoving) kamer. Onze medicijnen waren bij de douane ingenomen, dus we moesten op zoek. Ze hadden we novocaine, of zoiets, spul uit de Russische tijd. Niet gebruiken volgens onze Estse anesthesioloog. Gevaarlijk. Na enig zoeken toch nog iets van onze gading gevonden en aan de slag. De eerste patiënt was een jonge vent met een liesbreuk. Zonder bewaking en infuus geopereerd. Bij nummer twee hadden we het infuus geregeld. De bewaking is niet gelukt. Uvdukh betekent pijn. Taria tarila betekent dat je bijspuit. Verder is het vooral aanwijzen wat je nodig hebt. Wat me verbaast is dat dit ziekenhuis 50 pancreasresecties doet ( hele grote en moeilijke operatie met veel kans op problemen) dat de baas in een lexus (4wielaandrijving) rijdt en een rolex draagt, maar dat het ziekenhuis geen geld heeft om matjes te kopen en het juiste hechtmateriaal. En als de patiënt dat ook niet heeft dan doen ze een inferieure techniek met een grote kans op recidieven( dat het terugkomt)
De mensen zijn overigens erg aardig en behulpzaam en de zusters heel adequaat.
Foto's komen hopelijk later kan mijn connector niet vinden
Morgen allemaal littekenbreuken en dan op naar Erdenet.
Groet, Fennie